Wyjaśnię może, o co mi chodzi z tym Tytanem. Jest to największy księżyc Saturna, który pomimo nieprzyjaznych warunków dla biologicznego życia, może w przyszłości być industrialnym i informatycznym centrum Układu Słonecznego. Jest także jednym z najbogatszych rezerwuarów łatwo dostępnego azotu, wodoru i węglowodorów, towarów deficytowych w wewnętrznym Układzie Słonecznym, a potrzebnych w ogromnych ilościach do budowy sztucznych obszarów mieszkalnych przypominających Ziemię. Tytan jest więc potencjalnie jednym z podstawowych węzłów solarnego handlu. Ale, paradoksalnie najważniejszym zasobem Tytana, może być jego temperatura. Średnia temperatura na powierzchni tego księżyca wynosi ok. 98.3 Kelvinów, w porównaniu do 228 Kelvinów na Ziemi. Oznacza to, że ten sam silnik cieplny na Tytanie może osiągnąć nawet 3x większą wydajność niż na Ziemi. Niska temperatura pozwala również na osiągnięcie znacznie większej mocy obliczeniowej. Przęłączenie jednego bita na Tytanie wymaga dostarczenia energii na poziomie zaledwie jednego zeptodżula(wynika to z zasady Landauera), to jest procesor o częstotliwości zegara na poziomie jednego GHz,mógłby pracować z użyciem jednej bilionowej watta. Można przyjąć, że budżet energetyczny Tytana, pozwalający na zachowanie temperatury księżyca na względnie stałym poziomie wynosi 31 bilionów wattów. Jeśli komputery zużywałyby tylko jeden z tych bilionów, pozwala to na działanie procesora o taktowaniu na poziomie kwadryliona GHz. Powszechnie zakłada się, że wystarczy jedynie od 10 do 100 milionów GHz by emulować ludzki mózg. Czyli, wykorzystując jedynie kilka procent energetycznego budżetu Tytana, można by operować superkomputerem zdolnym do emulacji całej obecnej ludzkości, razy milion.
